کودکان افغان را مانند کودکان ایران ببینید
در بخش دیگری از نشست نادر موسوی – فعال فرهنگی افغان – درباره فعالیت‌های آموزشی و انتشار مجله برای کودکان مهاجر توضیحاتی ارائه کرد و گفت: ما چشمان اشکبار کودکان افغانستانی را می‌دیدیم که در مدارس ایرانی ثبت‌نام نمی‌شدند به همین دلیل بیشتر به فکر آموزش بچه‌ها بودیم تا ادبیات و دیگر فعالیت‌ها. الان شرایط برای دانش‌آموزان افغانستانی بهتر شده است.
او که مدیریت یک مدرسه برای دانش‌آموزان افغانستانی را برعهده دارد، اظهار کرد: به واسطه رشته‌ام در ثبت‌نام کودکان سوال‌های بسیاری برای شناخت بچه‌ها می‌پرسم. بر اساس پاسخ کودکان می‌توانم بگویم اکثر کودکان در خانواده دیده نمی‌شوند، اتاق مستقل ندارند، سینما نرفته‌اند و چیزهای دیگر. این کودکان دیده نمی‌شوند که کسی بخواهد برای‌شان کتاب و مجله بخواند. این وضعیت درباره کودکان در افغانستان بدتر است. نگاه عجیبی به کودکان دارند، تا بچه است دیده نمی‌شود و وقتی بزرگ می‌شود سرزنش می‌شود که چرا فلان کار را یاد نگرفته است.
موسوی سپس یا بیان این‌که ادبیات کودک در افغانستان بسیار فقیر است، اظهار کرد: تا زمانی که نویسنده ادبیات کودک درآمدی از نوشتن ندارد، دل به کار نمی‌دهد و در وقت اضافه سراغ نوشتن می‌رود. هرچند در سال‌های اخیر به خاطر استقبال کودکان از کتاب در داخل افغانستان عده‌ای سراغ این حوزه رفته‌اند. به نظرم نگاه اکثر آن‌ها به ادبیات کودک پروژه‌ای و به خاطر پول است وگرنه شناختی از ادبیات کودک ندارند. کتاب‌های کودک پر از غلط املایی است. در افغانستان به گربه می‌گویند پِش‍َک، فکرش را بکنید نام کتابی در افغانستان «دو پِشَک‌ها»ست. اگر «دو» را می‌آورید آن «ها» دیگر چیست؟!
او تاکید کرد: کودک در افغانستان فراموش شده است. باز خوب است که در ایران چنین برنامه‌هایی را برگزار می‌کنند و این برنامه‌ها فرصت خوبی برای دوستان نویسنده است تا با یکدیگر آشنا شوند و کارهای مشترک بنویسند. کودکان افغانستانی را فراموش نکنید و آن‌ها را مانند کودکان ایران ببینید.
نسخه قابل چاپ – در گردهمایی نویسندگان ایران و افغانستان چه گذشت؟ – ایسنا
