برگرفته از صفحه اینستاگرام علی مدد رضوانی (شاعر افغانستانی):

“نادر جان! مانده نباشی.
نادر موسوی، مویش را در راه آموزش بچه‌های بازمانده از تحصیل سفید کرده است. نادر، از پیشکسوتان مدرسه خودگردان در تهران است‌. مدرسه‌ی که به کودکان فاقد مدرک افغانستانی، آموزش می‌دهد. پشتِ‌کار موسوی، اعجاب برانگیز است. او با وجود تهدیدها و حتی تعقیب‌ و گریز‌های فراوان، هیچ‌گاه سنگر آموزش را خالی نکرد.
تحصیل افغانستانی‌ها در ایران، سرنوشت غم‌انگیزی داشته است. هیچ‌خانواده‌ی در هیچ برهه‌ی از زندگی، نتوانسته است بدون دردِ‌سر و استرس فرزندش را در مدارس دولتی ایران ثبت نام کند. در ایجاد این وضعیتِ دشوار، در کنار قوانین دست و پاگیر؛ سلیقه‌ی برخورد کردن مدیران مدارس ایرانی هم خالی از تاثیر نبوده است.
نادر موسوی، بدون شک جعبه سیاه تحصیل افغانستانی‌ها در ایران است. زندگی ماجراجویانه او، پر از رازهای مگو است. او بارها، قوانین را دور زده است. بارها تهدید شده است. بارها مدرسه‌اش پلمپ شده است. بارها تا مرز اخراج از ایران پیش رفته است. اما هیچ‌گاه، کوتاه نیامده است.”

هشتم مهر ۱۴۰۰
تهران، پنج‌شنبه‌های بخارا.